Czym tak właściwie jest wewnętrzne dziecko?
Wewnętrzne dziecko to koncept wg którego składową częścią naszej osobowości jest dziecko, a więc nasze najwcześniejsze odczucia, przekonania, wspomnienia. Wewnętrzne dziecko ma wpływ na dorosłą część naszej osobowości, zarówno wtedy, kiedy doznaliśmy krzywd w dzieciństwie, jak i wtedy kiedy dorastaliśmy w atmosferze miłości i akceptacji. Od niego (wewnętrznego dziecka) zależy, jak funkcjonuje dorosła część naszej osobowości. Koncept ten wywodzi się m. in. od Erica Berne’a, którego teoria kładła nacisk na „ego dziecka”, Milton Erickson mówił o niepowtarzalnej mapie świata, Hal i Sidra Stone w swojej koncepcji dialogu z głosem opierają się na podosobowościach ludzkiej psychiki.
Kiedy rozwój dziecka na poszczególnych etapach zostanie zahamowany, a uczucia stłumione wewnętrzne dziecko będzie przejawiało się w wypaczonym zachowaniu osoby dorosłej. Do przejawów skrzywdzonego wewnętrznego dziecka John Bradshaw zalicza: współuzależnienie, zachowania przestępcze, narcyzm, nieufność, odreagowywanie na otoczeniu lub na sobie, magiczne myślenie, niezdolność do nawiązywania bliskich kontaktów, niezdyscyplinowanie, skłonność do nałogów i zachowań kompulsywnych, wypaczone myślenie, uczucie pustki, apatia, depresja. Kiedy zaś nie doznaliśmy krzywd w dzieciństwie nasze wewnętrzne dziecko cechuje się spontanicznością, kreatywnością, umiejętność „bycia w tu i teraz” i koncentracji, dążenie do samorealizacji.
Dlaczego tak ważny jest kontakt z wewnętrznym dzieckiem?
Kontakt z wewnętrznym dzieckiem to jednocześnie kontakt z najbardziej czułą i wrażliwą częścią z nas. John Bradshaw, psychoterapeuta, pisał, że kiedy nasze wewnętrzne dziecko jest skrzywdzone możemy w dorosłym odczuwać lekką chroniczną depresję wywołującą uczucie pustki.
Carl Rogers wraz z grupą innych badaczy odkryli, że do rozwoju twórczości niezbędne są takie elementy, jak wesołe usposobienie, spontaniczność, zdolność do przeżywania chwili obecnej, zdolność odczuwania cudu, zdolność koncentracji oraz zdolność do tego, aby być dla siebie punktem odniesienia przy dokonywaniu wszelkich ocen, co sprawia, że człowiek czuje zadowolenie z siebie.
„Gdy pozwolisz wewnętrznemu dziecku stać się integralną częścią swojego życia – rozmawiając z nim, słuchając go, ustanawiając dla niego granice, dając mu do zrozumienia, że nigdy go nie opuścisz – zacznie się wyłaniać nowa siła i zdolności twórcze.”
John Bradshaw
Jak nawiązać kontakt z wewnętrznym dzieckiem?
Nawiązanie kontaktu z własnym wewnętrznym dzieckiem może być punktem zwrotnym w Twoim życiu. Jednym ze sposobów nawiązania kontaktu z nim może być próba przypomnienia sobie siebie w dzieciństwie. Posługując się zdjęciami z różnych okresów swojego dzieciństwa możesz zwrócić się do siebie-dziecka z pytaniami o samopoczucie, obawy, radości. Kolejnym sposobem na kontakt z wewnętrznym dzieckiem jest rozmowa. Rozmowa może być przeprowadzona w formie dialogu na kartce. Możesz pisać dwiema rękami, prawą zwracając się do swojego wewnętrznego dziecka jako Ty-dorosły, odpisując lewą jako Ty-dziecko.
Jeśli są słowa, których nigdy nie słyszałaś/słyszałeś od swoich rodziców, a brakowało Ci ich możesz je do siebie mówić z troską i opieką. Hal i Sidra Stone’owie sugerują, że kiedy zależy nam na kontakcie z wewnętrznym dzieckiem należy koncentrować się na odczuciach w ciele, nie zaś na umyśle. Ciało pokazuje nam, czego pragnie Twoje wewnętrzne dziecko i najprawdopodobniej będzie to coś, co sprawi mu przyjemność. Być może będą to takie czynności, jak rysowanie, śpiew, taniec, gra na instrumencie, spacer, czyli wszystkie te czynności, które pozwolą nam cieszyć się chwilą obecną i skoncentrować na sobie.
„Odzyskanie i otoczenie opieką skrzywdzonego wewnętrznego dziecka jest procesem odkrywania. Opiekowanie się swoim skrzywdzonym wewnętrznym dzieckiem prowadzi nie tylko do rozwijania własnej siły, ale też do odkrycia jego duchowej mocy. Wraz z ujawnieniem tej mocy rozpoczyna się samorealizacja.”
John Bradshaw
Zachęcamy Ciebie zatem do odkrycia swojego Wewnętrznego Dziecka, swojej wewnętrznej mocy.